.png)
Walt Disney
Κάποτε, σε μια μικρή πόλη του Σικάγο, γεννήθηκε ένα αγόρι που θα άλλαζε για πάντα τον κόσμο της φαντασίας.
Γεννήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου του 1901. Τεσσάρων ετών μετακόμισε μαζί με την οικογένειά του σε ένα αγρόκτημα στη Μαρσελίν του Μιζούρι και εκεί ανέπτυξε το ενδιαφέρον του για το σχέδιο όταν πληρώθηκε για να ζωγραφίσει το άλογο ενός συνταξιούχου γιατρού της γειτονιάς.
Δούλεψε ως εφημεριδοπώλης και παράλληλα πήγαινε σχολείο ενώ στο λύκειο έγινε ο σκιτσογράφος της σχολικής εφημερίδας. Απέτυχε στις πρώτες του προσπάθειες να κάνει animation. Αλλά δεν σταμάτησε ποτέ να ονειρεύεται. Κι αυτό ήταν το μυστικό του. Έλεγε: “Πιστεύω στα παραμύθια… γιατί μέσα τους, ακόμα κι αν όλα μοιάζουν χαμένα, πάντα υπάρχει ελπίδα.”
Στις συνεντεύξεις του ο Disney μιλά για τα παραμύθια με σεβασμό. Όχι σαν παιδικές ιστορίες, αλλά σαν μικρές αλήθειες μεταμφιεσμένες σε φαντασία. Το Μάιο του 1928 ο Μίκυ Μάους κάνει την εμφάνισή του για πρώτη φορά ως ταινία μικρού μήκους με τη φωνή του Walt Disney.Και κάθε τέλος, όσο μαγικό κι αν ήταν, είχε κάτι να μας μάθει για τη ζωή.
Ο Walt Disney έφυγε το 1966, αλλά άφησε κάτι πιο δυνατό από ταινίες:
Έναν τρόπο να βλέπεις τον κόσμο με άλλα μάτια.
Γιατί όπως είχε πει… “If you can dream it, you can do it”
Νίκος Καζαντζάκης
"Υπάρχει τίποτα αληθινότερο από την αλήθεια; Ναι, το παραμύθια. Αυτό δίνει νόημα στην εφήμερη αλήθεια" , είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης.
Ο ίδιος τόνιζε τη σημασία της φαντασίας, της ποίησης, του ονείρου. Όχι, γιατί ξεγελά την πραγματικότητα... Αλλά γιατί τη φωτίζει αλλιώς...
Στην "Ασκητική" έλεγε: "Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβάμαι τίποτα, είμαι λέφτερος!"
Η αφήγηση για τον Καζαντζάκη δεν είναι απλή ιστορία. Είναι πνευματική αναζήτηση. Είναι το ταξίδι της ψυχής γεμάτο σύμβολα, πάλη και νόημα... Όπως ακριβώς συμβαίνει και στα παραμύθια!
Έγραφε στη γλώσσα του λαού, στη δημοτική, τιμώντας τη σοφία της παράδοσης.
Εκεί όπου γεννιούνται τα παραμύθια.
Εκεί όπου κάθε λέξη κουβαλά μνήμη, πόνο, ελπίδα.
Για τον Καζαντζάκη, η αφήγηση δεν είναι απόδραση.
Είναι επιστροφή στον βαθύτερο εαυτό.
Είναι φλόγες που μας φωτίζουν στο σκοτάδι της αβεβαιότητας.
Μας δίνουν θάρρος. Μας δείχνουν δρόμους.
Ίσως, τελικά, όπως εκείνος, να μη χρειαζόμαστε πάντα απαντήσεις.
Αρκεί να κρατάμε ζωντανές τις ερωτήσεις…
Μενέλαος Λουντέμης
Ένα παιδί πεινάει... Όχι για ψωμί, αλλά για λέξεις... Για γνώση... Για αλήθεια...
Στο "Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα",
ο Μενέλαος Λουντέμης δεν γράφει απλώς ένα μυθιστόρημα, μας δείχνει πώς ένα παραμύθι μπορεί να σώσει έναν άνθρωπο!
"Θα 'πιανε φιλία με τα βιβλία... θα μάθαινε από 'κει αυτά που του ’κρυβαν οι μεγάλοι
πίσω απ’ τα παραμύθια που λέγανε αυτοί οι μικροί χάρτινοι ‘παππούδες…" αφηγείται σ' ένα απόσπασμά του
Αυτοί οι "χάρτινοι παππούδες" ήταν οι παραμυθάδες, που κάθονται δίπλα μας χωρίς καμώματα
και σου λένε:
"Άκου… κι ίσως σωθείς!"
Ο Μενέλαος Λουντέμης ήξερε:
"Τα παραμύθια δεν είναι ψεύτικα.
Είναι οι μόνες αλήθειες που αντέχουμε να ακούσουμε!"
Διάβασε ένα παραμύθι...
Όχι για να ξεχαστείς… Αλλά για να θυμηθείς ποιος είσαι!
Hans Christian Andersen
"Η ίδια η ζωή είναι… το πιο υπέροχο παραμύθι!"
Αυτή τη φράση δεν την είπε κάποιος ρομαντικός ποιητής.
Την είπε ο Hans Christian Andersen, ο πατέρας των λογοτεχνικών παραμυθιών.
Ο Andersen δεν έγραφε για να κοιμίσει τα παιδιά...Έγραφε για να ξυπνήσει τους μεγάλους...
Μέσα στα παραμύθια του δεν θα βρεις μόνο γοργόνες και πριγκίπισσες...
Θα βρεις την ψυχή του ανθρώπου.
Την ανάγκη να ανήκεις. Τον πόνο του να είσαι «διαφορετικός».
Την ελπίδα να γίνεις αυτό που είσαι στ’ αλήθεια.
Σκέψου το Ασχημόπαπο…
Μια ιστορία για την απόρριψη, που έγινε ύμνος στην αποδοχή.
Ο Andersen έλεγε:
"Ό,τι βλέπεις μπορεί να γίνει παραμύθι…
και μπορεί να πάρεις μια ιστορία από ό,τι αγγίζεις!"
Γιατί τα παραμύθια δεν είναι ψέματα.
Είναι αλήθειες ντυμένες με φαντασία.
Μήπως ήρθε η ώρα να ξαναδιαβάσεις ένα παραμύθι;
Όχι μόνο στο παιδί σου...
Αλλά και στον εαυτό σου...!
Ευγένιος Τριβιζάς
Σε μια ομιλία του πριν από μερικά χρόνια στην TEDx, ο Ευγένιος Τριβιζάς μίλησε για τη φαντασία και το πώς αυτή αποτελεί σημαντικό συστατικό όχι μόνο των παραμυθιών, αλλά και της επιστημονικής σκέψης, της τεχνολογικής προόδου και της οικονομίας, μιας και όπως λέει: "Οι πρωτοπόροι επιστήμονες για να καινοτομήσουν επιστρατεύουν πιο πολύ τη φαντασία τους παρά τις γνώσεις τους".
Σύμφωνα με τον ΑΪνστάιν: "Η φαντασία είναι σπουδαιότερο εφόδιο από τη γνώση, μιας και η γνώση περιορίζεται σε όλα αυτά που καταλαβαίνουμε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, ενώ η φαντασία αγκαλιάζει όλα αυτά που θα κατανοήσουμε στο μέλλον".
Μάλιστα σε μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε, διαπιστώθηκε ότι, στην πορεία της ζωής μας σταδιακά χάνουμε τη φαντασία μας, μιας και όπως λέει ο κ. Τριβιζάς: "Μαθαίνουμε στα παιδιά να υπηρετούν την πραγματικότητα αντί να την ξεπερνάνε!"
Πιστεύει, λοιπόν, και μαζί του κι εγώ, ότι η καλύτερη τροφή της φαντασίας είναι τα παραμύθια και επικαλείται και πάλι τον ΑΪνστάιν, ο οποίος είχε πει: "Αν θέλετε τα παιδιά σας να είναι έξυπνα διαβάστε τους παραμύθια. Αν θέλετε τα παιδιά σας να είναι ακόμα πιο έξυπνα, διαβάστε τους... Περισσότερα παραμύθια!"
Η επιρροή των παραμυθιών είναι τέτοια που πλήθος επιστημόνων και εφευρετών τα χρησιμοποιούν για να οραματιστούν και να δημιουργήσουν.
Άλλωστε όπως λέει και ο Ευγένιος Τριβιζάς: "Ο μύθος προηγείται... Η πραγματικότητα έπεται!"
(Ευγένιος Τριβιζάς απόσπασμα από την ομιλία):
"Αυτά είχα να σας πω, παίρνω τώρα το αόρατο πράσινο καγκουρό μου και επιστρέφω στο νησί των πυροτεχνημάτων!
Σας ευχαριστώ!"